Kijk gewoon eens naar een tv-commercial voor een psychofarmacon en probeer de razendsnelle opsomming van alarmerende bijwerkingen te volgen. Dat is onmogelijk. Toch blijven psychiaters vertrouwen op onjuiste en misleidende claims om deze middelen te promoten.

Een voorbeeld hiervan is de eens toegejuichte ‘chemische-onbalans-theorie’, een meesterwerk van psychiatrische pseudowetenschap uit 1965, die beschrijft dat mensen met geestelijke stoornissen lijden aan een “onbalans van chemicaliën” in de hersenen en dat psychofarmaca die zouden kunnen corrigeren.

Bijna zes decennia later werd deze ‘theorie’ ontmaskerd als een verzinsel dat door psychiaters en farmaceutische bedrijven werd gepromoot. In plaats van de fraude te ontkennen, gaven psychiaters toe dat ze al die tijd al wisten dat de theorie onjuist was. Jarenlang gebruikten ze dit voorwendsel om patiënten gevaarlijke psychofarmaca te geven en om ze eraan te houden.

De waarheid is dat niemand echt weet hoe psychofarmaca het lichaam beïnvloeden. In de bijsluiters in doosjes psychofarmaca staat regelmatig dat hun ‘werkingsmechanisme’ onbekend is. En om het nog erger te maken, grote gepubliceerde en ongepubliceerde onderzoeken over psychofarmaca hebben aangetoond dat die medicijnen niet eens werken. Maar dat weerhoudt psychiaters er niet van om ze tijdens meer dan vier van de vijf praktijkbezoeken voor te schrijven.